Δεν το πιστεύω πως σε είχα μα δε σ’ έχω,
μου λείπεις τόσο και αυτό δεν το αντέχω,
δεν το πιστεύω ότι θες να μείνεις μόνος,
πώς θα περάσει, τελικά, αυτός ο χρόνος,
πώς θα περάσει, Θεέ μου, αυτός ο χρόνος.

Ήσουν για μένα η ζωή, ήσουν ο άνθρωπός μου
μα απ’ ότι φάνηκε, ποτέ δεν ήσουνα δικός μου,
έλεγες ότι μ’ αγαπάς, μακριά μου πως δε ζούσες,
μα άλλα έλεγες εσύ και άλλα εννοούσες.

Δεν το πιστεύω πως σε είχα μα δε σ’ έχω,
μου λείπεις τόσο και αυτό δεν το αντέχω,
δεν το πιστεύω ότι θες να μείνεις μόνος,
πώς θα περάσει, τελικά, αυτός ο χρόνος.

Πώς θα περάσει, Θεέ μου, αυτός ο χρόνος.

Ήσουν για μένα η ζωή, τα πάντα μέχρι τώρα
μα όλ’ αυτά που ζήσαμε χάθηκαν σε μια ώρα,
να σε ξεχάσω προσπαθώ απ’ όλα να ξεφύγω,
μα ό,τι κι αν κάνω, συνεχώς σ’ εσένα καταλήγω.

Δεν το πιστεύω πως σε είχα μα δε σ’ έχω,
μου λείπεις τόσο και αυτό δεν το αντέχω,
δεν το πιστεύω ότι θες να μείνεις μόνος,
πώς θα περάσει, τελικά, αυτός ο χρόνος.

Πώς θα περάσει, Θεέ μου, αυτός ο χρόνος.

Δεν το πιστεύω πως σε είχα μα δε σ’ έχω,
μου λείπεις τόσο και αυτό δεν το αντέχω,
δεν το πιστεύω ότι θες να μείνεις μόνος,
πώς θα περάσει, τελικά, αυτός ο χρόνος.

Πώς θα περάσει, Θεέ μου, αυτός ο χρόνος.