Τα περασμένα μη ζητάς
το παρελθόν μην το κοιτάς
μαύρη η άνοιξη για μας
την ξορκίζω μ’ άνθη λεμονιάς.

Μέσα στη μνήμη σου βαθιά
κράτησε τούτα τα φιλιά
γιατί δε θα σε ξαναδώ
το ’δα στο κρασί τ’ αποψινό.

Λόγια βουβά μες στη σιωπή
όλα αλλάζουν στη στιγμή
είν’ ο χρόνος νόμος κι αρχηγός
δεν μας λογαριάζει δυστυχώς.

Έστρωσα να κοιμηθώ
κρεβάτι για τον ουρανό
φέρτε λουλούδια και σπαθιά
σβήνω κάθε σχέση μας παλιά.

Στόλισμα της οροφής
ο πόνος μιας βαθιάς πληγής
το φως που καίει σιωπηλό
φέγγει κάθε φέρσιμο σκληρό.