Με λόγιους μακαρονισμούς
και με στιχοπλοκίες
να ξεπεράσω πολεμώ
τις εγγενείς μου αιτίες

μες του μυαλού μου τα ρηχά
βουτώ και πιάνω πάτο
και αρχίζω να σας βρίζω
μ’ αρχαία ελληνικά

λες και μου φταίτε όλοι εσείς
οι γήινοι μου συγγενείς
αυτόκλητοι σωτήρες
του λόγου μου της παρακμής

νάμαι κι εγώ ένας από σας
και όποιος αντέχει και μπορεί
στους ώμους του ας με πάρει
και ας με ζαλικωθεί.

σαν την κατάρα σαν την ευχή
σαν του Ρωμαίου το καρφί
ένας μικρός ένας λοξός
ένας ανήμπορος δυσλεκτικός

ένας τρελός που λόγος του
κι η αδέσποτη ψυχή του
σ’ αυτόν που ξέρει τα πολλά
θα ξύνει την πληγή του