Αν ζω μετά το αντίο
θα ζω, θα ζω για δύο,
μια ζωή για μένα
κι άλλη μια για σένα

Κι αν βγω, αν βγω στο κρύο
μπορώ να ντυθώ για δύο
κι αν σε κουβαλάω,
μάτια μου, πονάω

Εσύ είσαι το σπίτι κι η καρδιά
εσύ είσαι τ’ αστέρια κι η βραδιά,
εσύ όλος ο κόσμος που αγαπώ,
μα εγώ χωρίς εσένα πώς να ζω.

Κι αυτά που αγαπάω
διπλά θα τα κοιτάω,
μια φορά για μένα
κι άλλη μια για σένα.

Κι αν βρω κάτι αστείο,
μπορώ να γελάω για δύο
κι αν με ξεγελάω,
μάτια μου, πονάω.

Εσύ είσαι το σπίτι κι η καρδιά
εσύ είσαι τ’ αστέρια κι η βραδιά,
εσύ όλος ο κόσμος που αγαπώ,
μα εγώ χωρίς εσένα πώς να ζω.

Εσύ όλος ο κόσμος που αγαπώ,
μα εγώ χωρίς εσένα πώς να ζω, πώς να ζω...