Μέσα από μνήμες και αβέβαιες αναπολήσεις
μοιάζεις ασπρόμαυρη παλιά φωτογραφία
κιτρινισμένη σε τριμμένο πορτοφόλι
αναταράξεις στης ψυχής την αταξία

αφίσες σκονισμένες ..σκισμένες αναμνήσεις
ο χρόνος ράθυμα και βασανιστικά
να ξετυλίγεται σαν γερασμένο φίδι
που σέρνει του θανάτου την στερνή αλλαξιά

ότι καλό και ότι κακό λουφάζει μες το φόβο
παίρνει διάσταση και μοιάζει ενοχικό
λάμιες και άρπιες συνδαιτυμόνες
φιλεύονται σε δείπνο μυστικό

κάποιας γκουέρνικας τα κέρατα του ταύρου
νιώθω να καίν’ τα σωθικά μου να τρυπούν
εικόνες ..θύμισες ..τα θέλω και τα πρέπει
από εξαρχής τα όνειρα σκηνοθετούν

μέσα στο Άδη ξεχάστηκε ο Ορφέας
και ο Ποσειδώνας ξεβράστηκε σε μια ακροθαλασσιά
σε κάθε Ιθάκη ξεψυχάει ο Οδυσσέας
και ότι απώθησες σε αποζητά

σαν θάλασσα έρχεσαι και σπαταλάς
στο κύμα την ορμή σου
συνωμοσία θεϊκή πάνω στον άσπρο σου αφρό
μια στιγμιαία σύναξη με υδάτινη υφή

κρατώ στα χέρια την ψυχή του ποιητή
που σπαρταρά ανάμεσα σε στίχους
αλχημιστής με σάρκινη γραμματική
ανάδοχος σε λέξεις και σε ήχους