Τα ψι ψι ψι που λες και οι γλωσσοκοπάνες
και όσα λεν τις γειτονιάς σου οι ζαργάνες,
σ’ έχουν γεμίσει με καπνούς πια το κεφάλι
κι έτσι ξεχνάς τη πρωτ’ αγάπη για μιαν άλλη.

Μα δεν πεθαίνει η αγάπη μας η τόση
κι αν θα’ ρθει η ώρα το μυαλό να ξεθολώσει,
τότε θα νιώσεις το κακό που έχεις κάνει,
μα θα ειν’αργά, γιατ’ο καημός μου θα `χει γιάνει.

Γιατί βασίστηκες στα άδικα του κόσμου
και λησμονείς πως είσ’ ο πόνος ο δικός μου,
στης γειτονίας σου τις ζαργάνες δίνεις βάση
κι έτσι ότι χτίσαμε κι οι δυο μας θα χαλάσει.

Στης γειτονίας σου τα ψι ψι μη δίνεις βάση,
γιατ’ ότι χτίσαμε κι οι δυο μας, θα χαλάσει.