Στη κρεμάστρα την παλιά
το πουκάμισό μου
Έχει πάρει αγκαλιά
το άσπρο σου φουστάνι

Στάθηκα να τα χαρώ
αχ και να `μασταν τα δυο
Το φουστάνι το καλό
σκέρτσα δε του κάνει

Στ’ ορφανό κρεβάτι μας
τα δυο μαξιλάρια
Κοιμηθήκαν αγκαλιά
σαν ερωτευμένα

Στάθηκα να τα χαρώ
αχ και να `μασταν τα δυο
Έτσι πάντα αγκαλιά
έτσι μονοιασμένα