Σαν όνειρο μου μοιάζει
που φτάνω τα τριάντα
ψέματα όπως πάντα
όσα μου είχαν πει.

Όσο περνούν τα χρόνια
μου λέγαν σκοτεινιάζει
μα γύρω μου ανοιξιάζει
κι ανθίζει όλη η γη.

Είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
και κάθε τέλος μια αρχή
είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
πώς μεγαλώνουμε μαζί.

Μου φαίνεται χαράζει
θα`ναι γλυκιά η μέρα
κι οι στάχτες στον αέρα
σκορπίζουν απαλά.

Στέκομαι στον καθρέφτη
και βλέπω ένα παιδάκι
του κλείνω το ματάκι
και πονηρά γελά.

Είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα...