Φεύγω για να πάω στη δουλειά,
και σε συναντάω ξαφνικά,
"Χαίρετε, τι κάνετε;" μου λες,
κι όλο υποσχέσεις είναι οι ματιές.

Γρήγορα, μια ασπιρίνη, το κορμί της είναι δίνη,
κι έχει απόψε και σελήνη, δε θα φταίω ό,τι γίνει.

Στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
φανταζόμαστε να συμβαίνουνε τα πιο τρελά,
στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
δεν κρατιόμαστε και μια μέρα θα γίνουν πολλά,
στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
φανταζόμαστε να συμβαίνουνε τα πιο τρελά,
στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
δεν κρατιόμαστε, θα πατήσω το στοπ ξαφνικά.

Φεύγω απ’ το σπίτι βιαστικά
και σε βλέπω με τα κολλητά,
μπαίνουμε στο ασανσέρ μαζί,
και παρακαλώ το ρεύμα να κοπεί.

Γρήγορα, μια ασπιρίνη, το κορμί της είναι δίνη,
κι έχει απόψε και σελήνη, δε θα φταίω ό,τι γίνει.

Στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
φανταζόμαστε να συμβαίνουνε τα πιο τρελά,
στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
δεν κρατιόμαστε και μια μέρα θα γίνουν πολλά,
στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
φανταζόμαστε να συμβαίνουνε τα πιο τρελά,
στο ασανσέρ που συναντιόμαστε,
δεν κρατιόμαστε, θα πατήσω το στοπ ξαφνικά.