Κάνω την ανάσα μου δυνατό αέρα
την αυλή μου πέλαγο, το κορμί μπρατσέρα
βάλε άστρα κι ουρανό, την καρδιά πυξίδα
στου ονείρου βγάλε με, τη στεριά που είδα.

Είμαι θάλασσα κι αγέρας, άστρο φωτεινό
είμαι πρωινό μιας μέρας, σε μικρό στενό
γίνε ουρανός να φύγω να λευτερωθώ
δώσε μου φτερά για λίγο, κι ύστερα ας χαθώ.

Έκανα τα χέρια μου κάβο και κατάρτι
το παλιό πουκάμισο άπλωσα για χάρτη
βάλε συ τα χρώματα μεσ`απ`την καρδιά σου
φάρο στον ορίζοντα τη γλυκιά ματιά σου.