Όλη μέρα μες ‘το σπίτι η φωνή της αντηχεί
σαν λατέρνα χαλασμένη που δεν παίρνει επισκευή

Σήκω πάνω ρε τεμπέλη ήρθε πια το μεσημέρι
δε θα βρεις καμιά δουλειά να μας αδειάσεις την γωνιά

Μανά κάνε μου την χάρη άσε με να κοιμηθώ
δεν γουστάρω να δουλεύω στο κάθε ‘να αφεντικό

Γιατί εκείνοι που δουλεύουν και αυτοί που ρεμπελεύουν
ένα ήσυχο πρωί θάβονται στην ίδια γη

Τα παπούτσια μου είναι τρύπια και τα ρούχα μου παλιά
την αράζω στην πλατεία και μιλάω με τα παιδιά

και την ώρα να περνάμε τους περαστικούς μετράμε
και όταν ψιλό βαρεθούμε τότε πα να κοιμηθούμε

Μανά κάνε μου την χάρη άσε με να κοιμηθώ
δεν γουστάρω να δουλεύω στο κάθε ‘να αφεντικό

Γιατί εκείνοι που δουλεύουν και αυτοί που ρεμπελεύουν
ένα ήσυχο πρωί θάβονται στην ίδια γη

Το κορίτσι μου δουλεύει σ’ ένα λογιστήριο
και καθ’ ώρα και στιγμή κοπανάει μια μηχανή

Το ρολόι τις κοιτά και τον χρόνο κυνηγά
Μες το βάζο τα λουλούδια μα και εκείνα πλαστικά

Μανά κάνε μου την χάρη άσε με να κοιμηθώ
δεν γουστάρω να δουλεύω στο κάθε ‘να αφεντικό

Γιατί εκείνοι που δουλεύουν και αυτοί που ρεμπελεύουν
ένα ήσυχο πρωί θάβονται στην ίδια γη