Είδα τ’ αγόρια του καλοκαιριού
να κατουρούν τον θάνατο στην άμμο
Χλευάζοντας τους σκοτεινούς χρησμούς
ανύποπτα για τους τεφρούς χειμώνες.
Τα είδα να μεγαλώνουνε
Στους ίσκιους των λεμονανθών
με φαγωμένα γόνατα να τρέχουν στους λειμώνες
σκορπώντας γέλια και χαρές
σαν βουερά πηγάδια
ταράσσοντας τα ράθυμα σκοτάδια
των γονιών τους.

Τα είδα να απελπίζονται
Με λαχανιάσματα κρυφά
στου έρωτα τις εσχατιές
θωπεύοντας νεκρά σκυλιά
φτύνοντας σάπιο χώμα
και σ’ εργοστάσια σκυθρωπά
να κρέμονται απ’ τις οροφές
θλιμμένοι Σούφι χορευτές
στην τελευταία γυροβολιά
και στην μανία του καιρού
να στήνουν γλέντια και χαρές
στον άνεμο προσφέροντας
αίμα, κρασί και στάχτη
τα δεκαεφτά τους χρόνια.

Είδα τα αγόρια του καλοκαιριού
Τα χέρια τους, ξερά κλαδιά στην άμμο.