Κλεισμένος είμαι
καρτερώ το μήνυμα.
Κι άλλα σινιάλα μάζεψα που έκανες
το χέρι σου που απάνω μου ξεχάστηκε,
θερμό ιδιαίτερα της χειραψίας σου το σφίξιμο,
και το φιλί, που αποχαιρετισμού δεν έμοιαζε

Κάποιο σημείωμα,
κάποιο βαθύ ξεμακρισμένο τηλεφώνημα
από το δορυφόρο θα χυμήξει επάνω μου
Του έρωτα μας θα `ναι η αντανάκλαση,
ματιές κλεφτές ματιές, αστραφτερές ματιές,
πικρές ματιές όταν χωρίζαμε προχτές στ’ αεροδρόμιο

Το νιώθω τώρα πως θα `ρθείς
αν όχι φτάνει μόνο που με κοίταξες
εσύ με νοιάζεις, θά `ρθεις κάποτε
Μπορώ να περιμένω χρόνους άπειρους
να περπατώ και να μη βλέπω τριγύρω μου

Ευτυχισμένος στο κρεβάτι μου
δε νιώθω πια την επανάσταση της σάρκας μου
εσύ με νοιάζεις, θά `ρθεις κάποτε
Μπορώ να περιμένω χρόνους άπειρους
να περπατώ και να μη βλέπω τριγύρω μου

Έστω για να με βρίζεις έλα κάποτε