Σε γνώρισα από παιδί και μου `παν να σε αγαπάω
να είμαι άξιος, να μιλάς και εγώ να τραγουδάω
φράγκα να παίρνω απ’ τους τρελούς και να μην απαντάω
στην κάθε ερώτηση που κάνουν

Συμβιβασμός και φόβος είναι η δικιά σου αξία
μα εγώ δε θέλω να μιλώ κατά τη συνουσία
σε άδεια δωμάτια, νεκρικά, θα βρω τον άγγελό σου
θα τον αγγίξω, θα χαθώ

Κι εσύ που κοιτάς και δε λες πως κρυφά περπατάς στα νερά του ουρανού μου

Θα σηκωθώ τη μέρα που η ζωή μου θα `χει σβήσει
κάτω από αμάξια, οικογένεια και σάπια φύση
όλοι θα τρέχουνε, ξωπίσω εγώ θα κυνηγάω
μήπως τα όνειρα τρελών

Τώρα που βλέπω τη γενιά του ένδοξου αγώνα
στα δικαστήρια να φεύγει, τα παιδιά να κάνει λιώμα
πόσα πτυχία θα αποκτήσω για να μην υπάρχω
μ’ αυτή τη λάμψη ενός παιδιού