Πάνω στο πρόσωπο μου κοιτάζω τις ρυτίδες
δείχνουν διαδρομές που πέρασα στο χθες
σαν γέρικο λιοντάρι τον δρόμο μου έχω πάρει
τον θρόνο μου έχω αφήσει τις ένδοξες στιγμές

Πιάνει καταιγίδα με όλ’ αυτά που είδα
να καλυφτώ δεν βρίσκω και λούζομαι ξανά
ένας κρυφός αγέρας παίρνει το φως της μέρας
βυθίζει την ψυχή μου σε μέρη σκοτεινά

Αυτό που ζούμε δεν είναι παιχνίδι ας αναλάβουμε όλοι την ευ8ύνη
Κάθε στιγμή σ’ αυτή την ζωή είναι μια ρυτίδα πάνω στο κορμί

Κοιτώ το πρόσωπο μου σ’ ένα θολό καθρέφτη
Τίποτα δεν έμεινε να θυμίζει το χτες
Σαν γέρικο λιοντάρι περιπλανιέμαι πάλι
Στων σκέψεων τις γκρίζες και άγνωστες πτυχές

Πάνω απ’ τα σύννεφα θα ήθελα να ζω
Και κάθε αυγή να χαιρετώ τον γαλάζιο ουρανό
Θα ήθελα στις θάλασσες βαθειά να κολυμπώ
Εκεί που οι σκέψεις πνίγονται θέλω να κρυφτώ