Είναι φορές που τον φοβάμαι τον εαυτό μου
χωρίς κι εγώ να ξέρω αλήθεια το γιατί
Φοβάμαι μήπως και φανεί
έστω μονάχα μια στιγμή
πόσο δεν είμαι όσο δείχνω αληθινή

Και λέω...
Ίσως να φταίει για όλα η μοναξιά μου
Ίσως να `ναι ακόμα και άδικη η καρδιά μου
Μα όταν βλέπω τους άλλους πιασμένους χέρι χέρι
Πώς να νιώσω μονάχη μου εγώ το καλοκαίρι

Ίσως να φταίει η ζωή μου που ’ναι άδεια
Που δεν έχουν αστέρια ή φεγγάρια τα βράδια
Και ίσως για όλα αυτά που λέω για παρηγοριά μου
Ίσως να φταίει η μοναξιά μου

Πολλές φορές μονολογώ κι αναρωτιέμαι
αν ξέρουν οι άλλοι πόσο μόνη νιώθω εγώ
Αλλά για να `μαι ειλικρινής
την αγωνία αυτής της φωνής
δεν το πιστεύω πως την άκουσε κανείς