Η κούρσα ήτανε πολυτελής
σαν μια κόρη πλουσίων κλεμμένη
και στην ταχύτητα της όμορφης αστής
τι ελεύθερος του φαίνεται ο κόσμος

Τι ωραίος ο πόλεμος
σαν το κρασάκι ο θάνατος
και η δημοκρατία

Παλιότερα φαινότανε τους μύλους και τους ταύρους
στο παιχνίδι με το κόκκινο πανί
που χανότανε σαν γυναίκας λίκνισμα
σαν τραγούδια και σαν ηλιοβασίλεμα
σαν το νόημα που κρύβουν τα συνθήματα
σαν τα αίματα τριγύρω της αρένας
η γυναίκα περνάει, τα τραγούδια σκορπάν
κι απ’ τους ταύρους δε θα μείνει κανένας

Τώρα που κάποιος στη Μαδρίτη
κρατάει μια σφαίρα και πάνω της
γραμμένο τ’ όνομα του
μια γύφτισσα τούπε ας μη φοβάται
Γεια, μ’ ένα τσιγάρο στο στόμα
κι ένα γαρύφαλλο στ’ αυτί
τι ελεύθερος του φαίνεται ο κόσμος

Τι ωραίος ο πόλεμος
σαν το κρασάκι ο θάνατος
και η δημοκρατία

Η Ευρώπη κοιτάει γελαστά κεφαλάκια
παιδιών σε ταξίδι με τρένο
τα χεράκια σφιγμένα γροθιές στον κρύο αέρα
τα χεράκια που το δόκανο σπάνε
πριν πιαστεί ο σπουργίτης

Η Ευρώπη κοιτάει το δάκρυ
του κυρίου Θερβάντες να λιώνει στο χιόνι