Ο άγγελος μου, έχει μακριά ξανθά μαλλιά
Και όταν κοιτάει την πιο απίστευτη ματιά
Ο άγγελος μου, λάμπει όταν μου χαμογελά
Και διώχνει μακριά για λίγο της ζωής μου τα στραβά
Ο άγγελος μου, έχει για μάτια δυο διαμάντια
Στα παραμύθια θα ήταν σίγουρα νεράιδα
Έχει το πρόσωπο της κάτι μαγικό
Και όταν κλαίει ο άγγελος μου είναι σαν μικρό μωρό
Ο άγγελος μου, είναι σαν ένα τριαντάφυλλο
Μπροστά της μοιάζω χορταράκι τόσο άσχημο
Είναι σαν ζωγραφιά που έκανε ο θεός
Σαν ένα αστέρι που ερωτεύτηκε μια μέρα ο ουρανός
Ο άγγελος μου, όταν θυμώνει απομακρύνεται
Φεύγει μακριά και στον εαυτό της κλείνεται
Έχει ένα φόβο και ένα πόνο στην καρδιά
Και όταν την βρήκα στην αυλή μου είχε σπασμένα τα φτερά
Ο άγγελος μου, την νύχτα μου κρατάει παρέα
Στην αγκαλιά της νιώθω τόσο τόσο ωραία
Μα ξημέρωσε η νύχτα και έφυγε μακριά
Ο άγγελος μου, σ’ άλλον άνθρωπο κρατάει συντροφιά
Ο άγγελος μου…

Ο άγγελος μου έχει χαθεί, δε θα ρθει, δε θα ρθει..
Ο άγγελος μου ακόμα ζει, στην καρδιά, στην ψυχή..

Ο άγγελος μου, γράφει απάνω στο χαρτί
Για ό,τι τη θλίβει και ό,τι την απασχολεί
Για ότι έχασε, και ότι της πήρε η ζωή
Για τα όνειρα που έχει κλειδωμένα στην ψυχή
Ο άγγελος μου, θέλει να φύγει από δω
Από ένα μέρος που αγαπώ όσο και μισώ
Θέλει να βγει απ’ τη φυλακή και να δει τον ουρανό
Το ξέρω θα τα καταφέρει δεν ανησυχώ για αυτό
Ο άγγελος μου, βρήκε κρυψώνα με στους στίχους μου
Και τώρα ζει, μες τους πιο όμορφους τους ήχους μου
Σε ένα γράμμα που μια μέρα μου χε στείλει
Σε ένα δάκρυ μου που κύλησε όταν δάκρυσε και εκείνη
Ο άγγελος μου είπε πως με εκτιμάει, ότι με σέβεται μα όχι πως μ’ αγαπάει
Και της το χα πει, δε μ’ αγάπησε κανείς
Και να που βγήκε αληθινό το τραγουδάκι της ντροπής
Ο άγγελος μου, ίσως μου έχει πια θυμώσει
Για το αντίο που τα πάντα έχει προδώσει
Μα δε γίνεται αλλιώς, δεν είμαι πια καλά
Απ’ τον πόνο άγγελε μου προτιμώ τη μοναξιά
Ο άγγελος μου…

Ο άγγελος μου έχει χαθεί, δε θα ρθει, δε θα ρθει..
Ο άγγελος μου ακόμα ζει, στην καρδιά, στην ψυχή..