Περνάνε τα χρόνια για τις ψυχές μας στη ζωη
και γεννιούντε αναμνήσεις απ’την κάθε μας στιγμή.
Κάποιες έντονες κι αχνές, άλλες μεγάλες και μικρές,
πολλές φορές χαρούμενες μα κι άλλοτε πικρές.
Κάποιες φτιάχνονται στο τώρα κι όμως μένουν παρελθόν
κι απ’το μέλλον κάποιες άλλες βιώνουν το παρόν.
Υπάχουνε για όλους μας τρελούς και λογικούς
πλουσιοπάροχους και φωχικούς,
ζούνε σκόρπιες μες στα γέρικα κι νέα μας μυαλά
που ξεχνάνε και θυμούντε τα ριμάδια τόσο απλά.
Μαζί τους δένουνε κατάρες και ευχές
από ανθρώπινες γλυκές ή πύρινες ιαχές.
Είναι αυτές που γεμίζουνε τη μνήμη του μυαλού
κι όταν θυμόμαστε μας στέλνουνε αλλού.
Με το χρόνο μας κυλάνε και ποτέ τους δε γερνάνε
κι ούτε πίσω βήμα κάνουν δε γυρνάνε,
δε μιλάνε κι έχουν πάντα μαζί τους
τα ίδια χρώματα εκείνα από τη γέννησή τους.
Δε βρωμάνε ψέμα ζούνε αληθινές,
αναμνήσεις στους αιώνες και στιγμές.

Κάθε λεπτό μες στη ζωή και μια στιγμή
κι έτσι αρχίζουν να μαζεύονται αναμνήσεις.
Είναι η αλήθεια για τους ψεύτες απότομη κι ωμή.
για την ψυχή σου λοιπόν, κάτι καλό πια να γεννήσεις.

Αναμνήσεις και στιγμές μέσα στο χρόνο
δε θα νιώσουνε ποτέ θανάτου πόνο.
Χωράφι η ζωή σπερνούμε λόγια και πράξεις
πάρε μια ανάσα βαθειά και μην αράξεις.
Η σοδιά μας αρκετή από στιγμές
και θα θερίσουμε αναμνήσεις ζωντανές.
Είναι για όλους μας δουλεία δίχως κόπο κι ιδρώτα
κι αν δε πιστέυεις όποιον θέλεις ρώτα πρώτα.
Μόνο που εδώ υπάρχει μια διαφορά
είναι το κέρδος μας που όλους αφορά.
Κάποιοι από εμάς ρίξαν αλήθεια στο χωράφι
κι έτσι πείραμε για αντάλλαγμα αντάξιο χρυσάφι,
που δε γυαλίζει ούτε μετριέται σε καράτια,
κι ας χτίζουμε μ’ αυτό διμάντινα παλάτια.
Κι όσοι απ’ τους υπόλοιπους σπείρανε ψευτιά
λάβανε στάχτη γιατί η σοδιά πήρε φωτιά.
Οι αναμνήσεις που θερίσανε θερίζουν τη ζωή τους
χτυπάνε τη συνείδηση, ματώνουν την ψυχή τους.
Είναι λοιπόν για να θυμίζουν πριν ξεχάσουμε
τι κάναμε, ποιοί είμαστε, πρίν τα παντα χάσουμε.