Διαλέγω πόλεις στους χάρτες
κι έτσι σκορπίζω τις στάχτες
ζωή μου θέλω να γίνω σαν τρένο,
μα χρόνια μένω εδώ και προσμένω.
Διαλέγω σπίτια με κήπους,
κολλάω τ’ αυτί μου στους τοίχους,
ακούω φωνές απ’ τα άδεια δωμάτια,
λένε γι’ αγάπες τα κρύα τα βράδια.

Μες στα πηγάδια
καθρεφτίζονται τα όνειρα,
το ξέρουν όσοι ζούνε
χρόνια στα υπόγεια,
και πάνω στ’ άστρα
αντιφεγγίζουνε τα γήινα,
γι’ αυτό και κάποιοι ζούνε
μέσα σ’ ένα ποίημα.

Διαλέγω ανθρώπους που ζήσαν,
πλουτίζω μ’ όσα αφήσαν,
δυο λόγια μόνο, δυο χάδια, ένα βήμα,
άδεια μπουκάλια πάνω στο κύμα.
Διαλέγω σπίτια με κήπους,
κολλάω τ’ αυτί μου στους τοίχους,
ακούω φωνές απ’ τα άδεια δωμάτια,
λένε γι’ αγάπες τα κρύα τα βράδια.