Έξω νυχτώνει κι έχεις αργήσει
στην άδεια κάμαρη παντού σιγή.
Το παραμύθι δε λέει ν’ αρχίσει
κλαίνε τα μάτια, κλαίει και η ψυχή.

Σε περιμένω, να μην αργήσεις.
Γύρισε πίσω πριν να `ναι αργά.
Με παραμύθια να με κοιμήσεις
να’ ναι τα όνειρα πάλι γλυκά.

Που είναι η ανέμη, που είναι η κλωστή μας.
Έχουνε μείνει και αυτά βουβά.
Το παραμύθι δε λέει ν’ αρχίσει,
μα δε πειράζει να `σαι καλά.

Σε περιμένω, να μην αργήσεις.
Γύρισε πίσω πριν να `ναι αργά.
Με παραμύθια να με κοιμήσεις
να’ ναι τα όνειρα πάλι γλυκά.

Σε περιμένω, να μην αργήσεις.
Γύρισε πίσω πριν να `ναι αργά.
Με παραμύθια να με κοιμήσεις
να’ ναι τα όνειρα πάλι γλυκά.