Πώς με μεθάει η θάλασσα
σαν γίνομαι δικός της
μες στο βυθό της χάνομαι
μες στο παράπονό της.

Παραπονιάρα θάλασσα μου
γίναν αφρός τα όνειρά μου
παραπονιάρα κι η καρδιά μου
θάλασσά μου.

Πώς με μεθάει η θάλασσα
σαν βλέπω τα δελφίνια
μοιάζουν πουλιά ανέμελα
και μένα τρώει η ζήλεια.

Παραπονιάρα θάλασσα μου
γίναν αφρός τα όνειρά μου
παραπονιάρα κι η καρδιά μου
θάλασσά μου.