Περπατώ όταν ο λύκος είναι εδώ
σε στενάκια πονηρά στριφογυρνώ
Στο μυαλό μου όλα αλλάζουν
οι συνήθειες με τρομάζουν
μου μπατάρουν της ψυχής το φορτηγό.

Γκρεμισμένα σπίτια ερείπια σκοτεινά
μου θυμίζουν τα κομμένα μας φτερά
Μέσα σε γιγάντιους τοίχους
λησμονήσαμε τους μύθους
και κλωτσήσαμε την πιο μικρή χαρά.

Σου στέλνω ένα μήνυμα
μ’ αλίμονο γεμάτο
κάναν τις πόλεις φυλακές
και το μυαλό σου βάλτο
Φυτεύουν στα κεφάλια μας
μεταλλαγμένους σπόρους
να μαγειρεύουν τη ζωή
με τους δικούς τους όρους .

Ξεκινάω για το μικρό μου το χωριό
τη δροσιά της νιότης μου να θυμηθώ
γύρω μου καμένα δάση
κι η ανάσα μου έχει χάσει
τον αέρα που η ψυχή μου λαχταρά.

Καταφύγιο βρίσκω στην παλιά σπηλιά
που με μάθαινε λογάκια μυστικά
ψάχνω για χαμένους γρίφους
πάνω στους αρχαίους τοίχους
μα το μήνυμα το γράφει καθαρά..