Πάλι κι απόψε σε γυρεύω
στα φώτα και στον κουρνιαχτό,
το πρόσωπό σου ζητιανεύω
επάνω του να ξεχαστώ.

Έλα φιλιά να σε ποτίσω,
της μοναξιάς μου γιασεμί
να γείρω και να σε φιλήσω,
κι ας είναι μόνο μια στιγμή.

Τι κι αν δεν ξέρω πως σε λένε
Άννα, Μαρία ή Λαμπρινή
ξέρω τα μάτια σου πώς καίνε
αστέρια μεσ’ στην πόλη αυτή.