Πεταμένες κορώνες σε κακότοπες στράτες
άδειες κανάτες – πορδές γεμάτες.
Το μοτό που παει ταμάμ στην εποχή μας
αξιολάτρευτη και γανωμένη ανοχή μας.
Όχι δε φταίνε όσοι απόκτησαν οντότητα
στο καταφύγιο του ηλίθιου, την διασημότητα.
φταίμε κι εμείς που τους είπαμε για τα όνειρα.
Φταίνε οι γενιές που μαθητεύουν στα κουτοπόνηρα
με νυχθημερόν καλοστημένα μαγιολίκια
για εθισμένα πιτσιρίκια ένα δράμι καριολίκια
είναι αρκετό, αφού απ’ τα γεννοφάσκια τους
Και χαζεύουν τώρα νάνους σε γιγαντοοθόνες,
ξεπεσμένες μουνίτσες με hip hop πριμαντόνες
κλέβαν μεζέ απ’ τα σκατά που `χαν στην πάνα τους.
κορδωμένοι μ’ έπαρση και λόγια κουτοπόνηρα,
Όχι δε φταίνε οι ακίνδυνοι μισόλογοι,
η δικιά σου επιβράβευση είναι υπόλογη.
Στην κάστα αυτή τη σαθρή και την ανώφελη
βουρλισμένοι χαμοσέρνονται παιδόφιλοι μωροπίστευτα
στη χώρα αυτή ταγκιάζουνε τ’ απίστευτα.
Απαξάπαντες λειψοί και μονοσήμαντοι,
αμέτι μουχαμέτι όλοι οι ασήμαντοι
μια μασκαράτα σε φρενιασμένο παιχνίδι
τρεις λαλούν και κλάνουν κι ένα αρχίδι.

Οι στίχοι τους κι η μουσική
πόρνες στο κόκκινο χαλί για τους πελάτες.
Παντού νταβάδες χορηγοί,
γιατί η ντροπή στον τόπο αυτό πάντα είχε πλάτες.

Πόρνες στο κόκκινο χαλί μ’ όλη την τέχνη στο μαλλί
δρομολογούν τη διασημότητα καμώνοντας αυλή
κι ανάλογα το γκελ, ανάλογα το κέρμα
κληρώνονται φήμη χάρη στο ακατοίκητό τους βλέμμα
που μ’ υποσχέσεις κοιτάζει την εποχή τους,
όλα τα `χουν κομπλέ κι από μια τρύπα στο βρακί τους
ρεκλαμάρουν τη φωνή τους τα ταλεντάκια
κι οι χορηγοί πάνω απ’ το τίποτα βήχουν σαν κοράκια.
Μηχανεύονται τρόπους ή τα περνάνε στη ζούλα,
διαφημιστές ληγούρηδες – κάντο γνωστό και πούλα•
ράβουν τσουρούτικα κουστούμια, σε μετράν με τη μία
είναι γνωστή η ιστορία και επιδημία
όπως και δήποτε χαμένη στην ποιοτητα,
περνάει στο ντούκου η όποια προχειρότητα
σε στίχους και σε μουσική, η σερμαγιά με τα σουξέ,
ενώ η ντροπή κλωθογυρίζει κουλουβάχατα κλισέ.