Στην αρχή ήταν σκέψη κι είπα πως πέρασε
μια στιγμή δυνατή που απλά γρήγορα έσβησε
στην αρχή ήταν χρώμα που στο μαύρο τρελάθηκε
τότε ήταν σταγόνα και στη θάλασσα χάθηκε.

Στην αρχή ήταν τύψεις που η μνήμη προσπέρασε
μια έμπνευση απλή που τραγούδια με κέρασε
τώρα πέρασαν χρόνια κι όλα γύρω μου άλλαξαν
τόσοι φάροι παλιοί στο σκοτάδι μου άναψαν.

Τώρα είναι βροχή που τα χέρια μου ξέβαψε
κι οι γαλάζιοι ουρανοί στο χαμόγελο που έμεινε
τώρα είναι σεισμός που τα όρια χώρισε
τώρα είναι λυγμός που ελπίδες με γέμισε.

Στην αρχή ήταν λόγια, δυο σειρήνες που πίστεψα
μια ζωή φυλακή, μια ζωή που την ξόδεψα
τότε είχα κρυφτεί και να φέξει περίμενα
η αλήθεια σκληρή κι όλο μέσα μου θύμωνα.