Σ’ έχω κρυμμένο μυστικό
και σε βρίσκω,
σ’ ένα δίσκο
και στο καθιστικό.

Πάνω σου γράφω αριθμούς,
γράφω λέξεις.
Κι όσο αντέξεις
σε μελωδίες και ρυθμούς.

Σε ποτίζω των ματιών μου τα κλάματα.
Σε χαραμίζω πάνω στον ιδρώτα.
Να μάθεις ότι δεν υπάρχουν θαύματα,
τον άστεγο που σε πουλάει ρώτα.

Μου χαϊδεύεις την παλάμη
και σε νιώθω
παιδί νόθο,
στον αέρα σαν καλάμι.

Απ’ το γραφείο σε βουτώ
και ξαπλώνω,
καθώς απλώνω
το χέρι μου και σε πετώ.

Σε ποτίζω των ματιών μου τα κλάματα.
Σε χαραμίζω πάνω στον ιδρώτα.
Να μάθεις ότι δεν υπάρχουν θαύματα,
τον άστεγο που σε πουλάει ρώτα.