Αρνήσου με,
ξέρω πως σκέφτεσαι να φύγεις,
μακριά από μένα να ξεφύγεις,
να χωρίσουμε.
Σου ’γινα βάρος πια, το βλέπω
και σε κρατάω μα δε σ’ έχω,
ας τ’ αφήσουμε.

Αρνήσου με,
μα πες μου κάτι να ξεχάσω,
κάνε με λίγο να ησυχάσω
πριν χωρίσουμε.
Είναι η πίκρα μου μεγάλη
κι έχω ανάγκη, τόσο ανάγκη
να μιλήσουμε.

Αχ, δε μ’ αγαπάς
για πες μου τι θα κάνω,
αχ, δε μ’ αγαπάς, τι να κάνω;
Αχ, δε μ’ αγαπάς
αγάπη μου, σε χάνω
αχ, δε μ’ αγαπάς, θα πεθάνω.

Αρνήσου με,
αφού το θέλησες να γίνει,
ας έρθει η ώρα πια εκείνη
να χωρίσουμε.
Βουβή στη κάθε σου τη λέξη,
μα η καρδιά μου πώς θ’ αντέξει
να χωρίσουμε;

Αρνήσου με,
μα πες μου κάτι να ξεχάσω
κάνε με λίγο να ησυχάσω
πριν χωρίσουμε.
Είναι η πίκρα μου μεγάλη
κι έχω ανάγκη, τόσο ανάγκη
να μιλήσουμε.

Αχ, δε μ’ αγαπάς...