Όλοι οι δρόμοι ταξιδεύουν προς τα μέσα
πού την έκρυψες αγύρτισσα τη μπέσα
ο μισός μου εαυτός σε τρικυμία
και ο άλλος μου μισός δε δίνει μια

Κυριακές ναυαγισμένες και Δευτέρες
ίδια πρέσα όλες οι νύχτες μας κι οι μέρες
με δυο όνειρα λειψά και δανεικά
σ’ το `χω πει ό,τι αντέχει θα νικά

Στο σταυρόλεξο του έρωτα και φέτος
θα χαθούμε οριζοντίως και καθέτως
παραμάσχαλα το κέφι να κρατάς
κι από μένα ό,τι δεν έχω να ζητάς
παραμάσκαλα το κέφι να κρατάς
σαν σπουργίτης του Αρκά να μου γελάς

Κάποιος μες στα σκοτεινά κρατάει τσίλιες
κάποιος παίζει με το διάβολο καντρίλιες
στο θεό τηλεφωνώ κι όλο μιλάει
μια διαφήμιση στον τοίχο μου γελάει

Δε χωράνε οι εικόνες μου σε κάδρο
είναι ξίφη που αστράφτουν μες στο μαύρο
ρε πώς γίνετ’ όποιος φτάνει στο αμήν
Ροβινσώνας Δον Κιχώτης και Αλαντίν