Σαν ξημερώσει
και βγει ο ήλιος από κάποια χαραμάδα,
θα φύγεις πάλι,
θα φύγεις πάλι να γυρίσεις στη μονάδα,
αυτή η νύχτα ήταν νύχτα ονειρική
απ’ τον ιδρώτα και το χρώμα το χακί.

Μπερδεύτηκα, μπερδεύτηκα, φαντάρε σ’ ερωτεύτηκα,
στην άλλη σου την άδεια να μείνεις παραπάνω,
μεσ’ στη δική σου αγκαλιά τον κόσμο εγώ να χάνω,
μπερδεύτηκα, μπερδεύτηκα, φαντάρε σ’ ερωτεύτηκα.

Σαν ξημερώσει
κι εσύ θα φύγεις με το πρώτο λεωφορείο,
εγώ στο τζάμι,
εγώ στο τζάμι το θολό θα γράψω αντίο,
θα καίει πάντα της νυχτιάς η πυρκαγιά
γιατί αντάμωσε η φωτιά με τη φωτιά.

Μπερδεύτηκα, μπερδεύτηκα, φαντάρε σ’ ερωτεύτηκα,
στην άλλη σου την άδεια να μείνεις παραπάνω,
μεσ’ στη δική σου αγκαλιά τον κόσμο εγώ να χάνω,
μπερδεύτηκα, μπερδεύτηκα, φαντάρε σ’ ερωτεύτηκα.