Είναι δυο χρόνια κι ακόμα δεν ξεχνάω
όπου γυρίζω και όπου και αν πάω
κείνο το βράδυ κακούργα καρδιοκλέφτρα
αχ δεν ξεχνάω τι μου `χεις κάνει ψεύτρα.

Που σε βρήκα με άλλον και γλεντούσες
άτιμη πλανεύτρα στο στόμα τον φιλούσες
και φονιάς εγίνηκα για σένα
και είμαι δικασμένος να κρύβομαι στα ξένα.

Και σεις πουλιά μου ψηλά όπου πετάτε
μη λησμονήσετε στη μάνα μου να πάτε
και θα τη βρειτε με μάτια βουρκωμένα
να σας ρωτήσει πουλάκια μου για μένα.

Να της πείτε πως είμαι κολασμένος
είμαι ένας κακούργος φονιάς δυστυχισμένος
με καράβια ο μαύρος ταξιδεύω
και μες στη φουρτούνα το τέλος μου γυρεύω.

Ανάθεμά σε κακούργα που μ’ έκανες να γυρίζω στην ξενιτειά.