Γύρνα, θα με φάει η ζήλεια
τα παράπονά μου χίλια,
γύρνα, γύρισε ξανά.

Πήρε να βραδιάζει και πονώ
μα δεν το δείχνω,
μέσα στο ποτήρι τ’ αδειανό
το δάκρυ ρίχνω,
έρημος η αγκαλιά μου,
πνίγομαι στη μοναξιά μου.

Γύρνα, θα με φάει η ζήλεια
τα παράπονά μου χίλια,
γύρνα, γύρισε ξανά,
γύρνα, θα με φάει η ζήλεια,
δάκρυ γέμισαν τα χείλια,
γύρνα, γύρισε ξανά.

Κάθε νύχτα κλαίω μόνη, σε ζητώ.

Γύρνα, θα με φάει η ζήλεια
τα παράπονά μου χίλια,
γύρνα, γύρισε ξανά.

Πήρε να βραδιάζει και πονώ,
μου λείπεις τόσο,
σπάει το κορμί μου σαν γυαλί,
πώς να γλιτώσω,
χάνομαι και αργοσβήνω,
καίγομαι και τι θα γίνω.

Γύρνα, θα με φάει η ζήλεια
τα παράπονά μου χίλια,
γύρνα, γύρισε ξανά,
γύρνα, θα με φάει η ζήλεια,
δάκρυ γέμισαν τα χείλια,
γύρνα, γύρισε ξανά.

Κάθε νύχτα κλαίω μόνη, σε ζητώ.

Γύρνα, θα με φάει η ζήλεια
τα παράπονά μου χίλια,
γύρνα, γύρισε ξανά.

Γύρνα, θα με φάει η ζήλεια
τα παράπονά μου χίλια,
γύρνα, γύρισε ξανά,
γύρνα, θα με φάει η ζήλεια,
δάκρυ γέμισαν τα χείλια,
γύρνα, γύρισε ξανά.