Τη μια πετώ στον ουρανό και παίζω με τα κύματα
την άλλη πέφτω στο βυθό, με πνίγουν τα προβλήματα
Αναστενάζω τις γιορτές, διαβάζω όλα τα γράμματα
και πέφτω πάνω στις φωτιές ελπίζοντας σε θαύματα

Δε θα με πιάσουνε πάλι τα κλάματα

Τη μια μεθώ με προσευχές για αγάπες που περάσανε
την άλλη κάνω τρεις ευχές για αυτούς που με ξεχάσανε
Παραμιλώ, παρανοώ, παραπατώ στον δρόμο μου
σαν τον σουγιά καρφώνεται η μοναξιά στον ώμο μου

Δε θα με πιάσουνε πάλι τα κλάματα

Την πρώτη μέρα ξύπνησα χωρίς φωνή στο στόμα μου
Τη δεύτερη ξαγρύπνησα και φίλησα το χώμα μου
Την τρίτη το κατάλαβα πως νέρωσε το αίμα μου
Την τέταρτη μετάλαβα και πέταξα το στέμμα μου

Κι έτσι γεννήθηκε το πρώτο ψέμα μου