Μεσ’ στους δρόμους απόψε γυρίζω,
να σε δω έστω λίγο ελπίζω,
απ’ την ώρα που μ’ άφησες μόνο
τη ζωή μου για σένα τελειώνω,
να γυρίσω στο σπίτι δε θέλω,
στη ιδέα πως λείπεις πεθαίνω,
να σε ψάχνω σε άδεια δωμάτια
δεν αντέχω μονάχος τα βράδια.

Σε πίστες πάλι θα ξενυχτήσω,
αφού δεν μπόρεσα εγώ να σε κρατήσω,
φωνές, τραγούδια, όλα για σένα,
από εμένα αφιερωμένα.

Βάζω πρώτη κι αφήνω τα φρένα,
τα φανάρια περνώ ένα ένα,
απ’ το σπίτι σου πάλι περνάω
κι ας τρελαίνομαι, δε σταματάω,
να χαθώ θέλω πάλι στον κόσμο,
σ’ ένα πλήθος που δε μου μιλάει,
να ακούσω κι αυτό το τραγούδι
που σου άρεσε και με πονάει.

Σε πίστες πάλι θα ξενυχτήσω,
αφού δεν μπόρεσα εγώ να σε κρατήσω,
φωνές, τραγούδια, όλα για σένα,
από εμένα αφιερωμένα.