Καθ’ ένας κρύβει κάτι δικό του μεσ’ στην ψυχή του
που τ’ αγαπάει, το `χει πληρώσει κι είναι η ζωή του,
το κουβαλάει, του συζητάει και το προσέχει,
είναι ό,τι έχει σ’ αυτό τον κόσμο κι ό,τι δεν έχει,
το κουβαλάει, του συζητάει και το προσέχει,
είναι ό,τι έχει σ’ αυτό τον κόσμο κι ό,τι δεν έχει.

Κάτι που έψαχνε να βρει κι αλλού τον πήγε η ζωή
σαν ένα "φεύγω" που δεν μπόρεσε να πει,
σαν αμαρτία που γυρνά και τον δικάζει πιο σκληρά,
μα κατά βάθος θα την έκανε ξανά.

Καθ’ ένας κρύβει κάτι δικό του στη μέσα τσέπη,
που δεν το δείχνει ούτε στους φίλους και έτσι πρέπει,
ένα κομμάτι από τον άλλον τον εαυτό μας
κι ό,τι μας μένει σ’ αυτόν τον κόσμο ολόδικό μας,
ένα κομμάτι από τον άλλον τον εαυτό μας
κι ό,τι μας μένει σ’ αυτόν τον κόσμο ολόδικό μας.

Κάτι που έψαχνε να βρει κι αλλού τον πήγε η ζωή
σαν ένα "φεύγω" που δεν μπόρεσε να πει,
σαν αμαρτία που γυρνά και τον δικάζει πιο σκληρά,
μα κατά βάθος θα την έκανε ξανά.

Κάτι αγάπες που είχε φτιάξει μεσ’ στο μυαλό του
και δεν τις βρήκε παρά μονάχα στο όνειρό του,
καθ’ ένας κρύβει κάτι δικό του μεσ’ στην ψυχή του
που το φοβάται μα όπου πάει το `χει μαζί του,
καθ’ ένας κρύβει κάτι δικό του μεσ’ στην ψυχή του
που το φοβάται μα όπου πάει το `χει μαζί του.