Σαν το ρόδι έχω σπάσει
κόκκινη για να βαφτείς
κι ό,τι είχα το `χω δώσει
στις βροχές για να πλυθείς.

Όσα κύματα περνάνε
από μέσα απ’ τις αυλές
να σε πάνε, να σε φέρουν,
να γελάς, να μη μου κλαις,
να σε πάνε, να σε φέρουν,
να γελάς, να μη μου κλαις.

Το ορκίστηκα σ’ εσένα
πως θα γίνω φύλλα δυο,
ένα για τις μοναξιές σου
και το άλλο για χορό.

Όσα κύματα περνάνε
από μέσα απ’ τις αυλές
να σε πάνε, να σε φέρουν,
να γελάς, να μη μου κλαις,
να σε πάνε, να σε φέρουν,
να γελάς, να μη μου κλαις.

Χίλια λόγια τυλιγμένα
στο μετάξι θα σου πω,
ό, τι έκανα για σένα
άλλα τόσα σου χρωστώ.

Όσα κύματα περνάνε
από μέσα απ’ τις αυλές
να σε πάνε, να σε φέρουν,
να γελάς, να μη μου κλαις,
να σε πάνε, να σε φέρουν,
να γελάς, να μη μου κλαις.