Ωχ! Γιαπ!, Ωχ! Γιαπ!

Μεσ’ στις τσέπες μου χωράνε
μόνο αυτά που με κρατάνε, Ωχ! Γιαπ!,
τα βρεγμένα μου τα σπίρτα
και μια νυσταγμένη νύχτα, Ωχ! Γιαπ!.

Όσοι έχουν πάθει κάτι
κι ανεβήκαν στο κατάρτι
κι όσοι όταν δεν τους βλέπουν
τα ποντάρουν όσα έχουν, Ωχ! Γιαπ!.

Πήραμε φωτιά, φουντώσαμε,
μα ποτέ μας δεν τελειώσαμε,
σ’ έναν έρωτα μπαγάσικο
που `οσα ζήτησε πληρώσαμε.

Οι παράνομοι του κόσμου
που κυκλοφορούν εντός μου, Ωχ! Γιαπ!,
όσοι παίξαν και καήκαν,
όσοι φύγαν και δεν μπήκαν, Ωχ! Γιαπ!.

Όσοι πήραν τη ζωή τους
όπως ήθελ’ η ψυχή τους
κι όσοι καίνε μ’ αναπτήρες
καραβάκια στους νιπτήρες, Ωχ! Γιαπ!.

Πήραμε φωτιά, φουντώσαμε,
μα ποτέ μας δεν τελειώσαμε,
σ’ έναν έρωτα μπαγάσικο
που `οσα ζήτησε πληρώσαμε.

Μεσ’ στις τσέπες μου χωράνε
μόνο αυτά που με κρατάνε, Ωχ! Γιαπ!,
όσοι χάσαν τ’ όνομά τους
μεσ’ στα παλιοπράγματά τους, Ωχ! Γιαπ!.

Όσοι μόνοι τους γελάνε
όταν σπάνε και διαλάνε,
κι όσοι γέμισαν τους τοίχους,
με απεγνωσνμένους στίχους, Ωχ! Γιαπ!.

Πήραμε φωτιά, φουντώσαμε,
μα ποτέ μας δεν τελειώσαμε,
σ’ έναν έρωτα μπαγάσικο
που `οσα ζήτησε πληρώσαμε.

Ωχ! Γιαπ!, Ωχ! Γιαπ!