Το μυστήριο που σε τύλιγε διαλύθηκε
κι ό,τι είχες στο μυαλό σου αποκαλύφθηκε
τ’ όνειρό μας σ’ εφιάλτη εξελίχθηκε
μα στο πικάπ η βελόνα κόλλησε στο σ’ αγαπώ.

Το φεγγάρι μας σε δυο κομμάτια κόπηκε
στο πατάρι ο έρωτάς μας πάλι χώθηκε
κι απ’ τους δυο κανένας δεν πληγώθηκε
μόνο που καμιά φορά, τηλεφωνήματα βουβά.

Και ιστορίες για αγρίους
και κακούς μακρινούς συγγενείς
απ’ του έρωτα τα βέλη
δεν τη γλύτωσε κανείς.

Ένας κόμπος που με πνίγει τώρα λύθηκε
κι η ατυχία που με τύλιγε διαλύθηκε
και το δράμα σε αστείο εξελίχθηκε
μα τελευταία σε σκέφτομαι συχνά,
αχ και να σ’ έβλεπα ξανά.

Το αστέρι από τον ουρανό μας έπεσε
την αγάπη μας σε δυο κομμάτια έσπασε
επιτέλους η υπόθεσή μας έκλεισε
μόνο που αυτή η χαρά με τη μόνη διαφορά
μου πριονίζει τα φτερά.