Το γράμμα σου πήρα, σου στέλνω δυο λόγια μητέρα.
Αν βρω ευκαιρία θα ’ρθω να σε δω κάποια μέρα.
Νοστάλγησα λίγο, με πνίγει και τούτη η πόλη.
Οι άνθρωποι μόνοι κι εγώ μοναχή, πάντα μόνη.

Χιλιάδες ο κόσμος, δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις.
Στερνή συντροφιά μου δυο τρεις παιδικές αναμνήσεις.
Το χαμόγελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία,
αυτό δεν μπορεί να το σβήσει καμιά πολιτεία.

Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
κι εγώ που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω
στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου.
Κανείς δε με βρήκε ακόμα και στο όνειρό μου.

Ρεκλάμες, πορείες, χαφιέδες, πανό, διαδηλώσεις.
Εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις.
Κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία.
Γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία.