Γιατί πατέρα, γιατί πατέρα,
είσαι θλιμμένος και σκεπτικός,
ποια μαύρη σκέψη σε βασανίζει
και το ψωμί σου με πόνο τρως.

Γιατί παιδί μου στη ζωή
δεν βλέπω άσπρη μέρα,
είναι πολλά τα βάσανα
κι οι πίκρες του πατέρα.

Γιατί πατέρα, γιατί πατέρα,
τα δυο σου χείλη να μη γελούν,
μόν’ απ’ τα μάτια σου, αχ, τα θλιμμένα
δάκρυα μαύρα κρυφοκυλούν.

Γιατί παιδί μου ο ντουνιάς
δεν ειν’ όπως νομίζεις,
σε κάνει πάντα να πονάς,
να κλαις και να δακρύζεις.

Γιατί πατέρα, γιατί πατέρα,
δεν έχεις ύπνο και ξαγρυπνάς
κι όλα τα βράδια με τη μητέρα
μιλάτε ώρες κρυφά από ‘μας.

Γιατί με τη μητέρα σου
τα βάσανά μας λέμε,
όνειρα πλάθουμε για σας
και κάπου κάπου κλαίμε.