Με βρήκε ο αυγερινός
σαν φύλλο κίτρινο στους δρόμους.
Κλαίει στα μάτια μου ο Θεός
κι έχω τον πόνο σου στους ώμους.

Δε με χωράει το κρεβάτι μου,
γιατί μου λείπει η αγάπη μου.
Δε με χωράει κι ο ντουνιάς,
αφού εσύ δε μ’ αγαπάς.

Τα σπίτια γύρω μου κλειστά
και σφαλιστή κάθε ταβέρνα.
Κι όπου γυρίζω με πατά
της μαύρης μοίρας μου η φτέρνα.

Δε με χωράει...