Την πορφύρα των χειλιών σου
φυλαχτό τη φόρεσα,
μα της Άνοιξης σημάδι
να σου βρω δεν μπόρεσα.

Μεσ’ στης πόλης τα κρυμμένα
θα σε ψάξω, θα σε βρω,
να κοπώ στα δυο σου χείλη
και στο φως σου να καώ.

Της καρδιάς μου το ταξίδι
πια δεν έχει γυρισμό,
σαν φιλί το φέρνει η νύχτα
στων ματιών σου το βυθό,
σαν φιλί το φέρνει η νύχτα
στων ματιών σου το βυθό.

Βλέπω πάλι τη μορφή σου
να γλιστράει σαν σκιά,
ψάχνω μεσ’ στα όνειρά μου
μα δεν είσαι πουθενά.

Πήρα χρώματα του Απρίλη
κι έναν όρκο έδωσα,
το χρυσάφι των μαλλιών σου
στη φωτιά το έλιωσα.

Της καρδιάς μου το ταξίδι
πια δεν έχει γυρισμό,
σαν φιλί το φέρνει η νύχτα
στων ματιών σου το βυθό,
σαν φιλί το φέρνει η νύχτα
στων ματιών σου το βυθό.