Μαύρ’ η ώρα που σ’ αντάμωσα,
τζάμπα την καρδιά χαράμισα
κι είν’ η πίκρα μου μεγάλη,
μα θα τό ’βρεις από άλλη.

Χρόνια αφού με γλέντησες καλά,
τώρα με πετάς έναν παρά,
κι είν’ η πίκρα μου μεγάλη,
μα θα τό ’βρεις από άλλη.

Για χατίρι σου μπατίρισα,
μια κουβέντα δε σου γύρισα,
ε, ρε φίλε μου, χαλάλι,
και να τό ’βρεις από άλλη.