Αγέρας τ’ αυτοκίνητο
για τη Θεσσαλονίκη.
Στην Κένεντι με πρόσμεναν
η Τζένη και η Βίκυ.
Κι ο ήλιος όπως έγερνε
κι ανάβανε τα φώτα,
η Σαλονίκη φάνταζε
καλύτερη από πρώτα.

Κορίτσια απ’ τη Βέροια,
κοπέλες απ’ την Ξάνθη,
το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός
κι ευθύς εγιόμισ’ άνθη.

Η Σαλονίκη φόρεσε
το άσπρο της το ρούχο.
Αχ πόλη μου, αχ μάτια μου
με το σεβντά που σού’ χω.
Παρέα να τα πίνουμε
η νύχτα δε θα φτάσει
και στην υγειά σου φίλε μου
κι εβίβα σου καρντάση.

Κορίτσια...