Φωτίζουν τη ζωή μου τα χρόνια σου μαζί μου,
τα είκοσι σου χρόνια που αγαπώ.
Ποτάμι ασημένιο το σώμα σου δεμένο
με το δικό μου σώμα τ’ ορφανό.

Τη νύχτα στα σεντόνια μοσχοβολούν τα χρόνια,
τα είκοσί σου χρόνια που αγαπώ.
Κι εγώ μη σε ξυπνήσω προσέχω μη σ’ αγγίξω
κι απ’ την πολλή λαχτάρα μου πετώ.

Αν κράταγαν αιώνια τα λόγια και τα χρόνια,
θα σ’ είχα βρει κι εγώ πριν γεννηθώ,
και θα ’ταν ένα ένα στον ουρανό γραμμένα
τα είκοσί σου χρόνια που αγαπώ.

Τη νύχτα στα σεντόνια μοσχοβολούν τα χρόνια,
τα είκοσί σου χρόνια που αγαπώ.
Κι εγώ μη σε ξυπνήσω προσέχω μη σ’ αγγίξω
κι απ’ την πολλή λαχτάρα μου πετώ.