Της μάθαιναν υπομονή σε αυτή τη πόλη
με την ομίχλη την πυκνή και το παλιό ρολόι
που χτύπαγε μονότονα μες στο χειμώνα
και οι ώρες ξέφευγαν μακριά σαν χελιδόνια

κι η Πηνελόπη κοιτούσε τ’ άστρα
λουσμένη στ’ άσπρο φως δεν πρόσμενε σε τίποτα
τίποτα

Παράτησε την πόλη της η Πηνελόπη
Ταξίδι άρχισε μακρύ θα ‘φτανε ως την Κασσιόπη
Στ’ απέραντο διάστημα σ’έν’ άδειο δρόμο
Την είδα την αγάπησα της λέω «Είμαι για σένα μόνο»

Μα η Πηνελόπη κοιτάζει τ’ άστρα
Λουσμένη στ’ άσπρο φως δεν περιμένει τίποτα
Κανέναν πια…
Γιατί είναι ελεύθερη…Η Πηνελόπη..