Όταν μ’ ακούς να τραγουδώ
με το θλιμμένο τον σκοπό
που είχα πει έναν καιρό
για το σφαγμένο δειλινό,
μη μου μιλάς για περιστέρια,
για τα χαμένα καλοκαίρια.

Αυτά μου πήραν τον ανθό,
αγάπη μου δε σε ξεχνώ,
άσε με μόνο μου να λέω,
να τραγουδώ, να σιγοκλαίω,
για το σφαγμένο δειλινό,
αγάπη μου δε σε ξεχνώ.