Το καράβι στο λιμάνι σαν στοιχειό μαρμαρωμένο,
το φεγγάρι στο μουράγιο μοιάζει να `ναι λυπημένο,
το καράβι θα σαλπάρει για ταξίδι μακρινό,
το φεγγάρι θ’ απομείνει στο μουράγιο μοναχό.

Μεσ’ στο καπηλειό γλεντάνε, βρίζονται, παραμιλάνε,
άλλοι κλαίνε, άλλοι γελάνε, κουτσοπίνουνε, τσουγκράνε.

Άντε γεια μωρέ παιδιά, όλοι είμαστε αδέρφια,
άντε γεια, καλή καρδιά, άντε γεια μωρέ παιδιά.