Πες πως ήμουνα λουλούδι τ’ ουρανού,
πες πως ήμουνα περβόλι του γιαλού,
ένα σύννεφο που χάθηκε,
ένα πλοίο που σαλπάρισε
και δε γύρισε ξανά για το γιαλό,
ένα σύννεφο που χάθηκε,
ένα πλοίο που σαλπάρισε
και δε γύρισε ξανά για το γιαλό.

Είχα μι’ αγάπη και μου `γινε δάκρυ,
είχα έν’ αστέρι και μου `γινε μαχαίρι.

Πες πως ήμουν μια βροχή το καλοκαίρι,
έν’ αστέρι που `σβησε στον ουρανό,
ένα όνειρο που πέρασε,
ένας κρίνος που μαράθηκε,
μια αυγή που τη φωτίζει το πρωί,
ένα όνειρο που πέρασε,
ένας κρίνος που μαράθηκε,
μια αυγή που τη φωτίζει το πρωί.

Είχα μι’ αγάπη και μου `γινε δάκρυ,
είχα έν’ αστέρι και μου `γινε μαχαίρι.