Ζεστή σαν κόκκινο κρασί,
ψυχρή σαν το φεγγάρι,
μ’ άφησες σ’ ένα νησί ναυαγό,
μα εγώ στο θαλασσί το κύμα σου βουτώ
στο πλάι σου να βγω.

Κι αν μεσ’ στη φωτιά καώ,
στον πάγο αν χαθώ,
αγάπη είν’ αυτό που όσο κι αν πονά,
μένει εδώ, αγάπη είν’ αυτό.

Ζεστή σαν δειλινό,
ψυχρή σαν πρωινό,
όπως κι αν σε δω, όπως κι αν με δεις,
σ’ αγαπώ κι είμαι πάντα εδώ.

Κι αν μεσ’ στη φωτιά καώ,
στον πάγο αν χαθώ,
αγάπη είν’ αυτό που όσο κι αν πονά,
μένει εδώ, αγάπη είν’ αυτό.

Ζεστή σαν δειλινό,
ψυχρή σαν πρωινό,
όπως κι αν σε δω, όπως κι αν με δεις,
σ’ αγαπώ κι είμαι πάντα εδώ.